एकान्तको फूलबारिमा फुली रहेछु ।
कै'ले लाग्छ तिम्रै छेउ भुमी रहेछु ।
भावनामा आँचल पक्री प्रेम दर्शाइ
गाजल बनी नयन तिम्रा चुमी रहेछु ।
हिंडेथें म बादलुको घुम्टो ओढाइ
आज फेरि सामिप्य दिन गुनी रहेछु ।
भञ्ज्याङ पनि हाँस्दैन नी तिमी नहुँदा
एक्लै बसी मनको बाढी थुनी रहेछु ।
सागर भेट्न बगी जाने गंगा बगेझैं
फाटेको मन विरहमा तुनी रहेछु ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ
No comments:
Post a Comment