Sunday, August 7, 2011

गजल - "रुवायो"

यो मुटु चिरी छोडेर जाने पापीले रुवायो ।
नहुने पुरा इच्छाको मेरो ताँतीले रुवायो ।

रमाइ संगै ऐसेलु खा'को सम्झना ताजै छ
हिँजोको आजै बिरानो हुने साथिले रुवायो ।

लुटेर लाँदै खुशी उ संगै डुबाइ आँशुमा
क्षितिज काट्ने अधर्मी उस्को छातीले रुवायो ।

म बिना पनि पुग्यो की कुन्नी मलाइ पुगेन
बिचैमा छुट्या मायाको हाम्रो थाँतीले रुवायो ।

रगत थियो समान हाम्रो प्राणी थ्यौँ मान्छेनै
न छुन सक्ने न देख्न सक्ने जातीले रुवायो ।


आनन्द भट्टराई "गाउँले"

No comments:

Post a Comment