ला'ने बेलामा ठुलो र सानो दैवले दाँज्दैन ।
दिएको आयु पूरा नगरी एक्कासी गाँज्दैन ।
पला'को मुना कर्दले तिमी छासेर हेर न
झन दर्हो बन्छ परन्तु रुख कसैले भाँच्दैन ।
मान्छे भित्रको मनकामना कोटिनै भए'नी
यथार्थ यस्तो खाने यो चरी आशिसले बाँच्दैन ।
जोगाइ बीउ उमारौं केही बनेर मानव
नभए कस्तो? पशु हेरौं न खान त्यो साँच्दैन ।
पालेर सर्प के भलो हुन्छ गुण तिर्छ डसेर
मौकामा उस्ले आफ्नो पराई कहिल्यै जाँच्दैन ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ
No comments:
Post a Comment