यो विरानो वस्ती भित्र पसिनामा गलियो ।
मातृभूमी छोडी आज परभूमी मलियो ।
मातृभूमी छोडी आज परभूमी मलियो ।
कर्मभूमी भएपनि कर्म कुनै नहुँदा
निच भई सधैं अर्को इशारामा चलियो ।
तारा चुम्ने लक्ष्य थियो जिन्दगीको यात्रामा
आधा बाटो नपुगिनै निराशाले जलियो ।
प्रियसीको जवानी त्यो ढकमक्क फुल्यो की
यहाँ मेरो फुल्ने दिन भाग्य बाटै छलियो ।
चौगरेमा लहलह जूनेलो र कागुनी
नहुने भो कल्पिदैमा बडेमान खलियो ।
सबै सामु उँचो हुने नेपाली शिर भए'नी
दासी भइ पराईको सामुन्नेमा ढलियो ।
घरबारी सिंची मेरै मार्शीधान झुल्थ्यो नी
पौरखले गर्या भए मासी रै'छ बलियो ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ
No comments:
Post a Comment