गजल - "सकुँ म"

यो देशमा भाइचारा छर्न सकुँ म ।

खडेरिमा वर्सा बनी पर्न सकुँ म ।

पोलिएका घाउ माथी मलम लगाइ

अशक्तको भोको पेट भर्न सकुँ म ।

 फाटेका ती दौरा फेरि हली दाईको

गरि खाने माटो दीइ टर्न सकुँ म ।

राष्ट्र सिँच्ने दायित्वको भारी बोकेर
सफलताको महासागर तर्न सकुँ म ।

रगत हैन विवेकको खोली बगाइ

राष्ट्र सेवी सपुत भै' मर्न सकुँ म ।

आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ

गजल - "भएँ"

आफ्नो लागि आफै आज ईतिहास भएँ ।
अरु जस्तै समयको एक गाँस भएँ ।

युगलाई जन्म दिन सकिन क्यै गरि
युगले पो जन्माएर सर्वनास भएँ ।

छैन भनुँ मक्किएको हड्डी छ जीउमा
आफै टेक्न नसकेर ज्युँदो लास भएँ ।

कस्तो दीन भोग्नु पर्‍यो सडक पेटिमा
फ्याँकिएको फोहोरझैँ एक र्हास भएँ ।

बन्धुत्वको खडेरीले सुके साहशको
शीत पीइ बाँच्छु भन्ने झिनो आश भएँ ।

 

 

आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ

गजल - "गोधूलिमा गल्ली हुँदै...."

गोधूलिमा गल्ली हुँदै तर्केर आउ ।
र्हिदयमा चोखो प्रेम छर्केर आउ ।

जवानिमा बल्ने मेरो हुर्हुरे आगो

निभाउँने झरी बनि दर्केर आउ ।

प्रतिक्षामा बसुँला म बालेर दियो

दन्तलहर देखाउँदै लर्केर आउ ।

तिमी बिना कठ्याङ्ग्रिदा शिशिर याममा

घाम बनि मेघ चिर्दै चर्केर आउ ।

आज जहाँ भए पनि अतितको हाम्रो

माया फुल्ने चौतारीमा फर्केर आउ ।

आनन्द भट्टराई "गाउँले"

गजल - "ला'ने बेलामा....."

ला'ने बेलामा ठुलो र सानो दैवले दाँज्दैन ।

दिएको आयु पूरा नगरी एक्कासी गाँज्दैन ।

 

पला'को मुना कर्दले तिमी छासेर हेर न

झन दर्हो बन्छ परन्तु रुख कसैले भाँच्दैन ।

 

मान्छे भित्रको मनकामना कोटिनै भए'नी

यथार्थ यस्तो खाने यो चरी आशिसले बाँच्दैन ।

 

जोगाइ बीउ उमारौं केही बनेर मानव

नभए कस्तो? पशु हेरौं न खान त्यो साँच्दैन ।

 

पालेर सर्प के भलो हुन्छ गुण तिर्छ डसेर

मौकामा उस्ले आफ्नो पराई कहिल्यै जाँच्दैन ।

 

 

आनन्द भट्टराई "गाउँले"

खोटाङ