आफ्नो लागि आफै आज ईतिहास भएँ ।
अरु जस्तै समयको एक गाँस भएँ ।
युगलाई जन्म दिन सकिन क्यै गरि
युगले पो जन्माएर सर्वनास भएँ ।
छैन भनुँ मक्किएको हड्डी छ जीउमा
आफै टेक्न नसकेर ज्युँदो लास भएँ ।
कस्तो दीन भोग्नु पर्यो सडक पेटिमा
फ्याँकिएको फोहोरझैँ एक र्हास भएँ ।
बन्धुत्वको खडेरीले सुके साहशको
शीत पीइ बाँच्छु भन्ने झिनो आश भएँ ।
अरु जस्तै समयको एक गाँस भएँ ।
युगलाई जन्म दिन सकिन क्यै गरि
युगले पो जन्माएर सर्वनास भएँ ।
छैन भनुँ मक्किएको हड्डी छ जीउमा
आफै टेक्न नसकेर ज्युँदो लास भएँ ।
कस्तो दीन भोग्नु पर्यो सडक पेटिमा
फ्याँकिएको फोहोरझैँ एक र्हास भएँ ।
बन्धुत्वको खडेरीले सुके साहशको
शीत पीइ बाँच्छु भन्ने झिनो आश भएँ ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
खोटाङ
खोटाङ
No comments:
Post a Comment