पुग्नु छ टाढा ए दैव ऐले चाहन्न चीता ।
पढेर मात्र के पुग्थेँ त्यहाँ लेखेको गीता ।
तोक्माले टेक्दै उकाली चढ्ने ती ढाक्रेलाई
सोधेथेँ मैले तिनका नी लक्ष्य छैनन् रे रित्ता ।
गाउँछन् सबै यो जिन्दगीको क्या मीठा गीत
जाँ गए पनि म किन्तु देख्छु भोगाइ तिता ।
शसक्त भै भै म किन बसुँ चौघेरो भित्र
दृष्टि बिहिन् त गर्दैछ यात्रा समाइ भित्ता ।
गौरब गरि रोपेर फूल फुलाऔँ अब
जिजुको खुन मग्मगाउँदो यो हाम्रो कित्ता ।
आनन्द भट्टराई 'गाउँले'
खोटाङ