गजल - 'फक्रेको फूल'

फक्रेको फूल ओइलिन्छ त त्यो वगैँचामा के आइ भो र ।
झर्छन भने वलिन्द्र आँशु प्रीतको गीत के गाइ भो र ।

 

शुन्यता बीच संसारै भूली संगै जिउँने गरेका वाचा
भोलिदेखिनै टुट्छन भने कसमहरु के खाइ भो र ।

 

अमृत रोप्दा अमृतै फल्छ फल्दैन कहिं विशालु विश
अमृत रोप्दा जहर फल्ने खेतमा अब के धाइ भो र ।

 

जिवनै सुम्पी जिन्दगी भरी प्रितको छानो छाउँछु भन्दा
जति छाए'नी चुहिन्छ भने मारेर आश के छाइ भो र ।

 

त्यो समिपको प्रतिक्षा गर्दै लालित्यपुर्ण जोवन साँची
आशाको दियो बालेर सधैं अधुरो माया के लाई भो र ।

आनन्द भट्टराई "गाउँले"