गजल - "कहाँ होलिन जिवनसँगिनी"

प्रभातको   मिर्मिरेमै   वनपाखा पो  ताक्छिन की ।
उनको लीला पुरैनै मेरो कल्पनाले ढाक्छिन की ।

 उनकै    सामुन्ने    प्रकृतिले   कैयौं   रुप    फेर्दो हो
 जवानीलाई    उनिचैं    विवशतामा  जाक्छिन   की ।

 शुन्यतामा    बसेर    जिन्दगीको  गोरेटोनै कल्पिदै
 अनायाशमा  शुसेलीले   बसन्तलाई  डाक्छिन की ।

 हाटबजार    मेलापात    गहिरी   खेतको   रोपाइँमा
 लेक र बेंसी  गुन्जिने  लोकभाका भाक्छिन की ।

 सयौं    फुलको    उध्धानमा प्रेमको द्रिस्यपान गर्दै
 मलाइ सम्झी एक धर्को सिन्दुरपो माग्छिन की ।

आनन्द भट्टराई "गाउँले"