सधैं मेरो झुपडीमा गीठ्ठा मात्रै पाक्छ किन ?
देखि देखि मेरै पेट मिठो मात्रै माग्छ किन ?
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
देखि देखि मेरै पेट मिठो मात्रै माग्छ किन ?
हर दिन पाखुरा यी बजाएर काम गर्छु
फेरि सधैं दुखियाको सुख छेउ लाग्छ किन ? गरिबीको कुहिरोमा सामन्तीको धुइरोले
मरी मरी बाँचोस् भनी मेरै शीर ताक्छ किन ? श्रम गर्ने मैले यहाँ फल मिल्छ अर्कोलाई
दैवले'नी मेरै भाग्य अङ्कुशेमा जाक्छ किन ? आँशु पोखी यो धर्तिमा बाँच्ने चाह छैन अब
बोलाउँछु मृत्युलाई फेरि टाढा भाग्छ किन ? आनन्द भट्टराई "गाउँले"
* मैले वास्तविक जीवनमा देखेका केही मानिसको दु:ख र अरुबाट पाउँने थिचोमिचोको पराकास्टालाई आधार मानी यो गजल लेख्ने प्रयास गरेको हुँ, यध्धपी म जस्तै दु:खमा पनि मेहनत र साहशलाई आत्मसाथ गर्ने मान्छे हुँ ।