जिन्दगी मेरो कसैले दे'को उपहार हैन ।
केही त बोल म प्रकृतिको तिरस्कार हैन ।
देउराली धाइ चढाएँ पाती कामना गर्दै
अरुले जस्तो बसेको ब्रत निराहार हैन ।
मनको आगो सक्छौ र रोक्न? के गर्नु रुप
अधर हेरी अङ्गालुँ भन्ने यो विचार हैन ।
नसोच प्रिय मलाइ कुनै विषाक्त व्रिक्ष
म फूलको बीच उम्रेको दुस्ट झारैझार् हैन ।
लगाई लाली ल्याएको चमक के मरि मेट्नु
बुझेको मैले आत्माको साँचो त्यो निखार हैन ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
केही त बोल म प्रकृतिको तिरस्कार हैन ।
देउराली धाइ चढाएँ पाती कामना गर्दै
अरुले जस्तो बसेको ब्रत निराहार हैन ।
मनको आगो सक्छौ र रोक्न? के गर्नु रुप
अधर हेरी अङ्गालुँ भन्ने यो विचार हैन ।
नसोच प्रिय मलाइ कुनै विषाक्त व्रिक्ष
म फूलको बीच उम्रेको दुस्ट झारैझार् हैन ।
लगाई लाली ल्याएको चमक के मरि मेट्नु
बुझेको मैले आत्माको साँचो त्यो निखार हैन ।
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
No comments:
Post a Comment