लेखा छैन आफ्नै मन कति ठाउँ टालेको छु ?
नक्षत्र ती टिप्न भनि एक लिस्नु हालेको छु ।
फुलाउँन जिन्दगीको खोरिया र घरबारी
आत्मा साक्षी राखी मेरै पसिनाले गालेको छु ।
अघि बढ्न खोज्दा सधैं आफै भित्र बसि बसि
अल्झाउँने अल्छी रुपी नागफनी फालेको छु ।
चेतना र सभ्यताको वास्ना छरी सकेसम्म
अन्यायको चीता मैले दनदनी बालेको छु ।
समेटेर सबैलाई र्हिदयमा राखेपनी
थाहा छैन आफै भित्र ब्वाँसा कति पालेको छु ?
आनन्द भट्टराई "गाउँले"
नोट:- 'घायल'को तरही मुसायरा भाग १७ को आधारमा रचित गजल ।
:- "ब्वाँसा" भनेर "डाहा गर्नेहरु"लाई इङ्गित गरिएको छ ।
No comments:
Post a Comment