गजल - 'वित्यो जिन्दगी'

गोधुली र प्रभातमा रुएरै वित्यो जिन्दगी ।
बार्हैमास खडेरीमा सुकेरै वित्यो जिन्दगी ।

 

लक्ष्यहरु फुलाउने सपना टुटी सारा ती
प्रयासको चाल्नोबाट चुहेरै वित्यो जिन्दगी ।

 

तारा टिप्नु थियो मैले उक्लेर अलिक माथी
उठ्न खोज्दा सेपभित्र कुहेरै वित्यो जिन्दगी ।

 

गाँस वास खोज्दा खोज्दै नपाई भोकमरीले
अनन्त यो सागरमा डुबेरै वित्यो जिन्दगी ।

 

शिर उँचो पारी सधैं हाँसेर जिउँछु भन्दा
बाध्यतामा परपाउ छुएरै वित्यो जिन्दगी ।

 

आनन्द भट्टराई 'गाउँले'